Onderweg naar Blessed4you

Helemaal bijgetankt, gepakt en bezakt vertrekken we met pastor Sam richting Jinja. 
Toch wel vreemd om te vertrekken. We hebben afscheid genomen van Dr. Ronald, Betty, Angela, Sara, Agnes, Esther, Faith, Bisschop John, Georg. We waren een super team! Wat hebben we schitterend werk verzet!  

Jinja ligt op ong. 300 km vanaf Soroti. Het eerste gedeelte van de weg tot aan Mbale was erg slecht. Door de regenseizoenen met overstromingen en het slechte onderhoud van de weg  zitten er veel gaten in. Op sommige delen ligt asfalt, maar dit is niet echt begaanbaar ;s Als we bij Mbale in de buurt rijden kunnen we zien dat we een grotere stad naderen. De kleihutten veranderen in stenen huizen, het verkeer is drukker, de wegen zijn meer aangelegd (er zijn zelfs rotondes). Pastor Sam vertelde dat voor de oorlog Mbale een van de mooiere steden van Uganda was, nu is het helaas meer en meer in verval geraakt. De steden lijken op niets wat we in het Westen kennen. Dat blijft wennen.      
We rijden door naar Jinja, de weg vanaf Mbale is gelukkig een stuk beter. De pastor kan lekker doorrijden met als gevolg: Stop politie. Ja zelfs in Uganda weten ze ons te vinden ;) Met een lieve lach en wat mooie praatjes kunnen we zonder bekeuring onze reis vervolgen. Onderweg kijken we onze ogen uit, we rijden langs de grens van Kenia met de mooie moutain Elgon, we zien grote suikerplantages, druk bezochte markten , koffiefabrieken, suikerfabrieken en heel veel mensen die de gekste dingen op hun hoofd of fiets vervoeren. 

Een uurtje voor aankomst zien we nog een brand op een markt er is een heel groot stuk markt afgebrand. Ugandezen die op de markt staan leven op de markt en een brandverzekeringen bestaat niet, wanneer er dus een brand is zijn ze alles kwijt :( 

In Jinja slapen we in een weeshuis waar op dit moment zo'n 10 kinderen verblijven. Het huis is opgezet door een vriendin van Jeannette uit Nederland. Toen Julienne bezig was met het huis ontmoette ze Brian,  een Ugandeze jongen die dezelfde droom deelde om weeskinderen te helpen. Julienne helpt nu vanuit Nederland terwijl Brian samen met Ayda (een soort mama voor het gezin) de kinderen in Uganda een nieuw thuis geeft.
Aangekomen bij Brian is het een drukte van belang de kinderen rennen en vliegen om ons heen. Ze willen knuffelen, hun huis laten zien, spelletjes doen etc. Brian brengt ons naar onze kamer. Arme man voor ons bezoek gaat hij een paar nachten bij de jongens slapen. 

In de tuin tussen de kippen, honden, kalkoenen werken een groepje vrouwen. Het zijn vrouwen uit de Sloppenwijken. Brian leert ze breien, haken, handwerken en sieraden maken. Zo kunnen ze hun werk verkopen en geld verdienen. Deze vaardigheden leert Brian weer uit Nederland, heel knap dat hij het zo kan overbrengen. Ik ga ook wat sieraden meenemen om in Nederland te verkopen. Zo kan ik de vrouwen een beetje helpen.

In de middag spelen we wat met de kinderen, puzzelen, memorie en handje klap. De kinderen zijn schatjes. We krijgen briefjes met iloveyou en de wereld aan knuffels. Ik probeer van alle kinderen de namen te leren:  Faith, Mozes, Grace, Patricia, Angella, Isaac, Godfrey, Stevie, Daniël, Giovanni en Joshua. Joshua is de jongste, maar hij is de zoon van Ayda. De oudste van het stel is Mozes, hij is 15 jaar. 

Dan de uitdaging van de dag, het avond eten :s . Vanavond eten we Posho (een hele stijve maispap, met een groente papje). Nou ja met een groot glas water is het redelijk te doen ;). De kinderen ruimen vliegenvlug af. Er hangt een schema in de keuken met iedereen z'n taken. De kinderen gedragen zich voorbeeldig. Ayda is een ontzettende lieverd. Ze is ontzettend goed met de kinderen. Het lijkt dan ook meer of we echt bij een gezin thuis zijn, dan in een weeshuis. 

Onze kamer is 's avond gevuld met de vier meiden. Ze vinden ons veel te gezellig. Onze haren worden ingevlochten, auw auw ons haar is toch een beetje anders dan hun zwarte kroeshaar :) Ook vinden de meiden de iPad geweldig. Ze leren al snel hoe ze moeten typen. We krijgen mooie brieven en lieve woordjes! Het zijn echt schatjes! 

Ajdah zette nog een heerlijke gesneden ananas voor ons neer met een kopje heet water voor thee. Op de theedoos staat geschreven warme chocolademelk, dus Janine heel enthousiast twee grote scheppen in haar hete water... Wat blijkt het is wel thee... Haha dat wordt een zwaar bakje ;) 

Morgen gaan we Jinja verkennen en naar de bron van de Nijl!