Outreach geslaagd!

Vandaag was de laatste dag van onze outreach. Ook deze ochtend vertrokken we met veel te veel mensen in onze bus op weg naar Lalle. Lalle is een klein dorpje zo'n 10km vanaf Soroti. Ondanks de korte afstand belanden we ook vandaag weer midden in de boush... 

Aangekomen in het dorp zitten er nog geen tien mensen op ons te wachten :( Er begint een pastor te spreken en de andere mensen voor te stellen. Het zijn allemaal belangrijke mensen uit het dorp. Waar zijn de patiënten?? Dokter Ronald ( de arts die alles samen met ons organiseert) introduceert zijn staff. Daarna introduceert Cees ons gezelschap.  
Dr. Ronald stelt ons gerust dat binnen een half uur het plein vol zou moeten staan?!

Samen met de verpleegkundigen Sara en Agnes richten we de bus in. Het organiseren van de medicatie gaat steeds beter. Ook vandaag zijn de spreekkamers opgesteld in de kerkhut....En inderdaad binnen een half uur druppelden de mensen binnen. De mensen van dit volk, zo vertelde Agnes, zijn van nature anders dan de andere volkeren die we hebben ontmoet. Ze  zijn veel meer ingetogen en stil. Bijna zwijgend stonden ze in de rij  te wachten tot ze bij de dokter mochten komen. Wij zaten in de bus de wachten tot de patiënten hun medicatie kwamen halen toen een klein kereltje van een jaartje oud dapper naar ons toe kwam waggelen en aan m'n broek begon te trekken. Eindelijk een kindje die niet bang is. Dit was mijn kans om hem even op schoot te nemen. Glunderend zat hij om zich heen te kijken :D... Wat een heerlijk ventje. 

Miro, onze chauffeur had vandaag chipata's meegebracht. Dit zijn een soort zoete pannenkoekjes. Trots vertelde hij dat hij ze zelf had gebakken. Ik moest ze natuurlijk ook even proeven. Jum jum, iets uit de Ugandeze keuken wat wel lekker is ;) 

De dag verliep verder gesmeerd. In totaal hebben we 285 mensen kunnen helpen! De mensen van het dorp spraken ook weer vele woorden van dank, dat blijf een kippenvelmomentje, wat mooi! En toen kwam het we kregen een bedankje mee... Een kip en een haan, levend (helaas heb ik geen smileys maar hier passen twee hele grote ogen). De pootjes van de beestjes waren aan elkaar gebonden :( :( en hup zo de kofferbak in
(dat betekent onder de stoel van de laatste rij stoelen...) gelukkig zat ik in het midden. Nou arme beestje mee. Terug bij het medical centre hebben we de beestjes verloot onder het personeel. Sara won de kip en Miro de haan. Zij waren er in ieder geval blij mee :s :s

Vanavond hebben we heerlijk gegeten bij het Soroti hotel. Pepersteak met pepersaus en frietjes, jum jum. Een kleine viering voor een geslaagde missie!!