Soroti medical clinic on wheels

6 febr

Aangekomen bij het ziekenhuis worden we al opgewacht met alle medicatie die we gisteren hebben gekocht. Voordat we kunnen vertrekken moeten we nog wel even bij het ziekenhuis naar binnen voor een gebed. De pastor en de bisschop danken dat zij dit keer gekozen zijn om ons te mogen ontvangen. Ze danken ons dat we ons mooie Nederland hebben verlaten om naar Uganda te komen om te helpen. Een kippenvelmomentje zoals ze hun dank en bewondering uitspreken.  Daarna mochten we vertrekken...met z'n 16en in een 14 persoonsbusje. 

Vol vertrouwen reden we over de hobbelige zandweg naar een dorpje 20 km verderop. In het dorpje aangekomen werden we omringd door tientallen kinderen. Kinderen die nog nooit een blanke(muzungu in het swahillies) hadden gezien. Ons welkom leek dan ook wel op een koninklijk onthaal. De kinderen verzamelden zich om ons heen. Sommige durfde een handje te geven en maakte daarbij een buiging. Andere kindjes waren te bang en doken weg als we hun kant opkeken. Toen we foto's wilde maken begonnen ze allemaal te gieren van enthousiasme en angst voor het onbekende. Allemaal gingen ze in een lange rij staan voor de foto en natuurlijk wilden ze allemaal het resultaat zien.  

Op het punt waar wij het dorp binnenkwamen was de school. Twee groten hutten op houten palen dienden als klaslokalen.  In het ene "lokaal" zaten de kleine kindjes tot een jaar of 4/5 en het andere "lokaal" de grotere kinderen. Toen de kinderen een beetje aan ons gewend waren konden we ons ziekenhuis opzetten. 

In het busje bouwde ik samen met de verpleegkundigen een soort apotheek op. Voor de meest voorkomende diagnostiek en behandeling verpakte we de medicatie vast in kleine envelopjes. In het dorpsgebouw( een andere grotere hut) creëerden de 4 artsen hun spreekkamer. Ook werd er een klein laboratorium opgebouwd om malaria testen af te nemen.  

Op donderdag is er in de buurt van het dorp altijd een grote markt. Dit is voor de Ugandezen een soort van ontmoetingsplek. Bijna alle Ugandezen uit het dorp waarom daarom eerst op de markt. Rond de middag begonnen de mensen te komen. In een lange rij verzamelden de mensen. Een voor een werden ze geregistreerd en kregen ze een schriftje mee met hierin hun gegevens. Hiermee konden ze daarna door een van de artsen worden gezien. Ik mocht assisteren bij het spreekuur: Bloeddruk meten & temperaturen. Dr. Ronald was de arts die ik mocht assisteren. Hij legde heel veel uit over symptomen, ziekten en de verschillende behandelingen in Uganda. Veel patiënten kwamen met buikpijn doordat ze soms dagen geen eten hebben. Ook een hoge bloeddruk en hoofdpijn door stress komen veel voor. Maar ook verschillende schimmelinfecties, luchtweg infectie, blaasontsteking en malaria komen regelmatig voor. Sommige mensen konden niet worden geholpen en worden doorgestuurd naar het ziekenhuis, bijv. Voor het vaststellen van Hiv, sikkelcelanemie en brucellosis. Nu hopen dat de patiënten daar ook daadwerkelijk naar toe komen :( Aan het eind van de dag hebben we uiteindelijk 353 mensen kunnen helpen! Een overweldigend gevoel!! Hier doe je het voor!! Best wel trots dat we dit hebben kunnen bereiken! Morgen gaan we het volgende dorp bezoeken...